Wiadomości

Zakłady żywienia zbiorowego (bary, restauracje) – wymagania higieniczne

Opublikowany: wrz 4, 22:45

Jakie wymagania higieniczne muszą spełniać zakłady żywienia zbiorowego takie jak bary i restauracje?

Ogólne wymagania, jakie muszą być spełnione przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu środków spożywczych określone są w przepisach ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 265, z późn zm.). Wymagania higieniczno-sanitarne dotyczące zakładów i ich wyposażenia, a także warunków sanitarnych oraz wymagań w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji i w obrocie środkami spożywczymi, które muszą być przestrzegane określają przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr 852/2004/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str.1). Przepisy art. 5 ww. rozporządzenia nakładają na przedsiębiorców produkujących i wprowadzających do obrotu żywność obligatoryjność wdrożenia i stosowania zasad systemu HACCP, z wyłączeniem producentów na etapie produkcji pierwotnej.

Ponadto zgodnie z art. 19 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str.1) żywność znajdująca się w obrocie musi być bezpieczna dla zdrowia i życia człowieka, a odpowiedzialność za bezpieczeństwo żywności ponosi przedsiębiorca. W związku z tym każdy konkretny przypadek dotyczący serwowanej w zakładzie żywienia zbiorowego żywności musi być rozpatrywany pod kątem bezpieczeństwa żywności dla zdrowia konsumentów. Oznacza to, że każda potrawa, w tym taka, która ze względu na swój charakter wymaga wielokrotnego odgrzewania, musi odpowiadać w momencie dostarczania, w tym wypadku serwowania jej konsumentowi, wymaganiom w zakresie jakości zdrowotnej żywności. Zgodnie z art. 14 rozporządzenia 178/2002 na rynek nie może być wprowadzana żywność niebezpieczna dla zdrowia. Żywność jest niebezpieczna, jeśli jest szkodliwa dla zdrowia i nie nadaje się do spożycia przez ludzi. Art. 14 ust. 3 – 6 rozporządzenia 178/2002 stanowi:

  • Podczas podejmowania decyzji, czy żywność jest niebezpieczna, należy mieć na względzie:

a) zwykłe okoliczności korzystania z żywności przez konsumenta oraz wykorzystywania jej na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji,
b) informacje przeznaczone dla konsumenta, z uwzględnieniem informacji na etykiecie oraz inne informacje zwykle dostępne dla konsumenta dotyczące unikania konkretnych negatywnych skutków dla zdrowia związanych z daną żywnością lub rodzajem żywności.

  • Podczas podejmowania decyzji, że żywność jest szkodliwa dla zdrowia, należy mieć na względzie:

a) nie tylko prawdopodobne natychmiastowe i/lub krótkotrwałe i/lub długofalowe skutki tej żywności dla zdrowia spożywającej ją osoby, ale także dla następnych pokoleń,
b) ewentualne skutki skumulowania toksyczności,
c) szczególną wrażliwość określonej kategorii konsumentów, jeżeli żywność jest przeznaczona dla tej kategorii konsumentów.

  • Podczas podejmowania decyzji, że żywność nie nadaje się do spożycia przez ludzi, należy mieć na względzie, czy żywność nie może być spożywana przez ludzi stosownie z jej przeznaczeniem z powodu zanieczyszczenia, zarówno przez czynniki obce jak i w inny sposób, czy też z powodu gnicia, psucia się lub rozkładu.
  • Jeżeli niebezpieczna żywność stanowi część partii, transzy lub dostawy żywności należącej do tej samej klasy lub kategorii, należy założyć, że cała żywność w tej partii, transzy lub dostawie jest również niebezpieczna, chyba że po dokonaniu szczegółowej oceny brak jest dowodów, iż reszta partii, transzy lub dostawy jest niebezpieczna. Źródło: www.gis.gov.pl

    Skomentuj ten artykuł na forum

Szukaj w serwisie

Wzory pozwów, wniosków, umów i innych pism

Wiadomości i porady prawne

Konkordat między Rzeczpospolita Polską a Stolicą Apostolską

Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są — każde w swej dziedzinie — niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.

Czytaj dalej


Więcej

Porada prawna - Prenumerata RSS

Zaprenumeruj aktualności i porady

Archiwum wiadomości