Wiadomości

Stanowisko GINB w sprawie interpretacji zagadnień prawnych związanych z procedurą wydawania pozwoleń na budowę oraz obszarem oddziaływania obiektu (frag.)

Opublikowany: sie 27, 01:38

W związku z wątpliwościami związanymi z art. 35 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) oraz obszarem oddziaływania obiektu przedstawiamy interpretację niektórych zagadnień prawnych.

W przypadku, gdy wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę jest niekompletny, to w zależności od charakteru braków, organ administracji architektoniczno-budowlanej stosuje art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) lub art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego.

Jeżeli wniosek jest niekompletny pod względem formalno-prawnym (tzn. nie zawiera wszystkich wymaganych załączników, np. projektu budowlanego, oświadczenia stwierdzającego prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, nie jest podpisany), organ powinien wezwać do jego uzupełnienia w trybie art. 64 § 2 Kpa. Przepis ten stanowi, że organ wzywa wnoszącego podanie, które nie czyni zadość wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. W takim przypadku, ma miejsce zawieszenie biegu terminu do wydania decyzji w sprawie pozwolenia na budowę, do czasu usunięcia braków określonych w wezwaniu. Zawieszenie biegu terminu następuje z dniem (datą) wysłania postanowienia wzywającego do usunięcia braków. Z dniem (datą) uzupełnienia wniosku (usunięcia braków) wznawia się bieg terminu do wydania pozwolenia na budowę.

Z kolei, art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego, będzie stosowany w przypadku braków materialno-prawnych dokumentów załączonych do wniosku o pozwolenie na budowę (zwanych dalej dokumentami), tzn. naruszenia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, dotyczących:

• zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, o której mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 z późn. zm.);
• zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;
• kompletności projektu budowlanego i posiadania wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ze względu na specyfikę projektowanego obiektu budowlanego, a także zaświadczenia o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego;
• wykonania – w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu architektoniczno-budowlanego pod względem zgodności z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w odpowiedniej specjalności lub rzeczoznawcę budowlanego, także sprawdzenie projektu – przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu – lub jego sprawdzenia – zaświadczeniem o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego.

W razie stwierdzenia powyższych naruszeń, właściwy organ nakłada, w drodze postanowienia, obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, z określeniem terminu ich usunięcia. Po bezskutecznym upływie terminu, wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wydanie postanowienia o uzupełnieniu dokumentów na podstawie art. 35 ust. 3 nie powoduje wstrzymania biegu terminu, o którym mowa w art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego. Organ powinien zatem wyznaczać krótkie, ale realne terminy na uzupełnienie dokumentów, na podstawie art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego, tak aby nie doprowadziło to do nadmiernego przedłużania postępowania. Termin ten wlicza się do 65 dniowego terminu, o którym mowa w art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego.

Natomiast w art. 35 ust. 8 Prawa budowlanego wskazane zostały terminy, których nie wlicza się do 65 dniowego terminu, jaki organ ma na wydanie decyzji w sprawie pozwolenia na budowę. Zgodnie z tym przepisem do terminu tego nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, albo z przyczyn niezależnych od organu. Brzmienie tego przepisu jest identyczne jak art. 35 § 5 Kpa. W powyższym przypadku bieg 65 dniowego terminu, o którym mowa w art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego ulega wstrzymaniu.

Jednym z takich przypadków jest prowadzenie robót budowlanych przy obiekcie budowlanym wpisanym do rejestru zabytków lub na obszarze wpisanym do rejestru zabytków. Prowadzenie takich robót wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania pozwolenia na prowadzenie tych robót, wydanego przez właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków (zob. art. 39 ust. 1 Prawa budowlanego).

Organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska, obowiązany jest przedstawić je niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia mu żądania, chyba że przepis prawa przewiduje inny termin (art. 106 § 3 Kpa). W przypadku niezajęcia stanowiska w terminie określonym w § 3 stosuje się odpowiednio przepisy art. 36-38 Kpa. (art. 106 § 6 Kpa). „Odpowiednie” zastosowanie art. 36-38 Kpa powoduje, że zajęcie stanowiska przez konserwatora zabytków może zostać dokonane w terminie wskazanym przez ten organ (art. 36 § 1 in fine). Tryb i sposób wydawania pozwoleń na prowadzenie m.in. robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych (Dz. U. Nr 150, poz. 1579).

W stosunku do obiektów budowlanych oraz obszarów niewpisanych do rejestru zabytków, a objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego wydaje właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej, w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków (art. 39 ust. 3 Prawa budowlanego). Wojewódzki konserwator zabytków jest obowiązany zająć stanowisko w sprawie wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektów budowlanych w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia. Nie zajęcie stanowiska w tym terminie uznaje się jako brak zastrzeżeń do przedstawionych we wniosku rozwiązań projektowych (zob. art. 39 ust. 4 Prawa budowlanego).

Z punktu widzenia normy zawartej w art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego, okresu związanego z zajęciem stanowiska w sprawie przez konserwatora zabytków, w trybie art. 106 Kpa, nie należy wliczać do terminu załatwienia sprawy przez organ administracji architektoniczno-budowlanej I instancji (zob. art. 35 § 5 Kpa i art. 35 ust. 8 Prawa budowlanego). Oznacza to, że wystąpienie do konserwatora zabytków o zajęcie stanowiska wstrzymuje bieg 65 dniowego terminu, o którym mowa w art. 35 ust. 6 ustawy Prawo budowlane.

Realizacja inwestycji wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 z późn. zm.) wymaga przed ich rozpoczęciem uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wydanie przez organ takiej decyzji, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 z późn. zm.), następuje przed:

• uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu budowlanego,
• uzyskaniem decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego,
• uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych,
• dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonywania robót budowlanych,
• dokonaniem zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (zob. art. 46 ust. 4 pkt 2 oraz ust. 4a ustawy – Prawo ochrony środowiska).

Oznacza to, iż decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stanowi załącznik do dokumentacji załączanej do wniosków, o których mowa w art. 46 ust. 4 i 4a ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 46 ust. 4b ustawy – Prawo ochrony środowiska) i wiąże organ wydający pozwolenie na budowę.

Podkreślić należy, że postępowanie oceniające wpływ inwestycji na środowisko nie stanowi części innych postępowań, lecz jest postępowaniem samodzielnym prowadzonym przez właściwy organ. Zgodnie z art. 46a ust. 7 Prawa ochrony środowiska, organem właściwym do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest:

1)wojewoda – w przypadku:

a)przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska:

-dróg,

-linii kolejowych,

-napowietrznych linii elektroenergetycznych,

-instalacji do przesyłu ropy naftowej, produktów naftowych, substancji chemicznych lub gazu,

-sztucznych zbiorników wodnych,

b)przedsięwzięć na terenach zamkniętych,

c)przedsięwzięć realizowanych na obszarach morskich,

2)wójt, burmistrz lub prezydent miasta – w przypadku pozostałych przedsięwzięć.

Postępowanie oceniające wpływ inwestycji na środowisko kończy się wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.

Zgodnie z art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, obszar oddziaływania obiektu jest to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu.

Ustalenie obszaru oddziaływania konkretnego obiektu ma decydujące znaczenie dla ustalenia stron postępowania administracyjnego (zob. art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego) oraz zapewnienia poszanowania, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienia dostępu do drogi publicznej (zob. art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego).

Źródło: www.gunb.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum