Wiadomości

Nadzwyczajne obostrzenie kary przy przestępstwach komunikacyjnych – art. 178 Kodeksu karnego

Opublikowany: sty 7, 09:19

§ 1. „Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”
§ 2. „Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi na drodze publicznej lub w strefie zamieszkania inny pojazd niż określony w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.”
§ 3. „W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości.”

W art. 178 mamy nadzwyczajne obostrzenie kary wobec sprawcy, który dopuścił się przestępstwa komunikacyjnego w stanie nietrzeźwości lub środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia po spowodowaniu tego wypadku. Artykuł ten nie wyszczególnia konkretnych typów przestępstw tam wymienionych. W związku z tym musimy przyjąć, że chodzi o art. 173 § od 1-4, art. 174 § od 1-2, art. 177 § od 1 –2. Nie jest rozstrzygnięta w doktrynie kwestia czy art. 178 k.k. to kwalifikowany typ wymienionych w nim przestępstw, czy tylko zawiera on ustawowe okoliczności zaostrzające odpowiedzialność karną.

„Zbiegł” (uciekł) z miejsca zdarzenia. Chodzi o pewne świadome działanie sprawcy nakierowane na oddalenie się z określonego miejsca lub też opuszczenie tego miejsca w celu uniknięcia czegoś. O ucieczce kierowcy z miejsca wypadku można mówić wtedy, gdy oddala się z miejsca wypadku by uniknąć zidentyfikowania go lub utrudnić ustalenie przyczyny wypadku lub uniknąć ewentualnej odpowiedzialności za spowodowanie wypadku. Ustawa nie określa także czasu, kiedy ta ucieczka ma miejsce. To może nastąpić nawet jakiś czas po wypadku. Tu musimy odwołać się nie do czasu lecz do tego czy sprawca zdarzenia wykonał te obowiązki, które są na niego nałożone. Sprawca zdarzenia ma np. obowiązek udzielenia pomocy ofierze, zabezpieczyć miejsce wypadku przed sprowadzeniem kolejnych niebezpieczeństw, naruszenia dalszych zasad bezpieczeństwa, poinformować odpowiednie organy. Jeżeli zdarzy się, że ktoś oddali się po pomoc, to ma obowiązek wrócić. Oczywiście musimy to obiektywizować, bo np.: złapiemy sprawcę 150 km miejsca wypadku, a on mówi, że właśnie gna po pomoc do szpitala.

Jeżeli ktoś zostanie skazany z art. 178 kk to od razu pamiętamy o obligatoryjnym zastosowaniu art. 42 § 2 k.k., gdzie mamy środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Nadzwyczajne obostrzenie kary (art. 38 k.k.), stan nietrzeźwości (art. 115 § 16 k.k.), środki odurzające (to nie tylko środki przewidziane w ustawie o zwalczaniu narkomanii: „każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która działa na ośrodkowy układ nerwowy” wykazane w aneksie do ustawy, przy czym przyjmuje się że to wyliczenie nie jest wystarczająca na potrzeby tego artykułu. Stan odurzenia „z tego przepisu” może być wywołany nie tylko środkami odurzającymi powołanymi powyżej, lecz również jakimiś substytutami środków odurzających, np. klejami, benzen, butapren. Słusznie poszerza się tą gamę, gdyż przepisy kodeksu karnego mają inny cel niż ustawa o zwalczaniu narkomanii, one nie mają na celu zwalczanie plagi narkomanii one chcą zapewnić bezpieczeństwo w komunikacji. Jest to zgodne z linią orzeczniczą SN, który uznał, że środkami odurzającymi są również inne środki, które wywołują stan odurzenia i mogą spowodować ujemne skutki dla psychofizycznego stanu zdrowia danej osoby.

Nie jest rozstrzygnięty spór na temat, czy ten przepis (art. 178) jest typem kwalifikowanym w stosunku do wymienionych w tym artykule czynów.

Skomentuj ten artykuł na forum