Wiadomości

Mienie przesiedleńcze

Opublikowany: gru 10, 10:27

Informacje ogólne

Od dnia przystąpienia do Unii Europejskiej Polska, w sposób bezpośredni, stosuje postanowienia wspólnotowego prawa celnego, w tym m.in. rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

Przepisy prawa celnego stosuje się do towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzanych z tego obszaru celnego.

Wprowadzając towary na obszar celny Wspólnoty osoba zainteresowana sama decyduje, w którym z państw członkowskich unii chce dokonać zgłoszenia celnego tych towarów do procedury dopuszczenia do obrotu. Jednakże zwolnienia z należności przywozowych towarów ze względu na przeznaczenie można dokonać tylko w tym państwie członkowskim, w którym towary te będą wykorzystywane.

W świetle powyższego, aby przywożone do wykorzystania w Polsce mienie osobiste (tzw. mienie przesiedlenia) mogło być zwolnione z należności przywozowych, musi być zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu w urzędzie celnym na terenie Polski, ponieważ w omawianym przypadku tylko polskie organy celne mogą udzielić takiego zwolnienia.

Należy przy tym podkreślić, że przed przywozem ww. towarów do Polski, jeżeli dokonanie zgłoszenia ich do procedury dopuszczenia do obrotu nie odbywa się w urzędzie celnym będącym jednocześnie granicznym urzędem Wspólnoty, towary te, przy przekraczaniu granicy ze Wspólnotą, muszą być objęte procedurą tranzytu.

Przesłanki stosowania zwolnienia z należności przywozowych mienia osobistego

Przesłanki, które muszą być spełnione, aby rzeczy wchodzące w skład mienia osobistego osób, które przenoszą swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, mogły być zwolnione z należności przywozowych zawarte są w art. 2-10 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

Zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w tych przepisach, zwolnieniu podlega, za wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, jedynie to mienie osobiste, które pozostawało w posiadaniu oraz było używane w poprzednim miejscu zamieszkania przez osobę zainteresowaną przez okres co najmniej 6 miesięcy od dnia, w którym osoba ta przestała zamieszkiwać w państwie trzecim (z powyższego warunku wyłączone są rzeczy przeznaczone do konsumpcji) oraz które są przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.

Zwolnienie z należności przywozowych mienia osobistego należącego do osób przenoszących swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty może być udzielone tylko tym osobom, których miejsce poprzedniego zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.

Warunek przebywania poza obszarem celnym Wspólnoty przez nieprzerwany okres 12 miesięcy poprzedzających przesiedlenie się osoby zainteresowanej nie będzie naruszony w sytuacji, w której osoba ta, posiadając w ww. okresie miejsce zamieszkania poza obszarem Wspólnoty opuściła kilkukrotnie ten obszar, o ile ww. miejsce zamieszkania poza obszarem Wspólnoty stanowiło miejsce normalnego życia tej osoby, miejsce, w którym koncentrowały się jej sprawy życiowe.

Zwolnienia nie stosuje się do:

• napojów alkoholowych,

• tytoniu i wyrobów tytoniowych,

• użytkowych środków transportu oraz

• przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania tych zajęć.

Mienie osobiste może być przywożone w kilku oddzielnych partiach, w ciągu 12 miesięcy od daty ustalenia, przez osobę zainteresowaną, miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

Zwolnienie rzeczy przywożonych w ramach tzw. mienia przesiedlenia udzielane jest pod warunkiem ich nieodstępowania przez okres 12 miesięcy od dnia dopuszczenia ich do obrotu, a przypadku naruszenia tego warunku powstaje obowiązek uiszczenia należności przywozowych według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia.

Przepisy prawa celnego nie przewidują możliwości wyłączenia określonych grup osób z obowiązku spełnienia warunku używania, w poprzednim miejscu zamieszkania, pojazdu samochodowego wchodzącego w skład mienia przesiedlenia, przez okres co najmniej 6-ciu miesięcy przed datą opuszczenia przez osobę przesiedlającą się miejsca zamieszkania w państwie trzecim, ani też nie przewidują takiej możliwości w przypadku przywozu pojazdu samochodowego, którego warunki konstrukcyjne uniemożliwiają jego rejestrację w Polsce.

Przepisy te nie uprawniają również do zwolnienia osoby przesiedlającej się z obowiązku 6-cio miesięcznego używania pojazdu samochodowego w sytuacji, w której pojazd podlega ograniczeniom rejestracji w kraju poprzedniego zamieszkania.

Warunek ten nie dotyczy oczywiście towarów przeznaczonych do konsumpcji.

Przepisy prawa celnego nie stanowią więc uprawnienia dla osób, które zamieszkiwały, pracowały bądź pełniły służbę w państwie trzecim, do przywozu bez cła nowozakupionych lub nabytych w tzw. “drodze powrotnej” samochodów.

Katalog możliwych dowodów potwierdzających spełnienie przesłanek do zastosowania zwolnienia z należności przywozowych towarów stanowiących mienie osobiste jest otwarty, gdyż przepisy o zwolnieniach celnych nie precyzują jakie dowody powinny być przez organ celny uznawane, a jakie nie. Podstawą stosowania zwolnień z należności przywozowych rzeczy wchodzących w skład mienia przesiedlenia są więc wszelkie dokumenty i dowody przedłożone organowi celnemu przez wnioskującego o zwolnienie, o ile świadczą o spełnieniu przesłanek do udzielenia tego zwolnienia.

W przepisach prawa celnego brak jest np. regulacji o obowiązku przedłożenia przez zgłaszającego “zaświadczenia konsularnego” potwierdzającego zamieszkiwanie osoby poza obszarem Wspólnoty przez dany okres, niemniej jednak w przypadku dołączenia do zgłoszenia celnego takiego dokumentu przez osobę przesiedlającą się, dokument taki będzie stanowił jednoznaczny dowód potwierdzający spełnienie jednej z przesłanek do zastosowania przedmiotowego zwolnienia celnego. Natomiast jednym z dowodów, w przypadku prywatnych środków transportu, potwierdzających użytkowanie pojazdu w poprzednim miejscu zamieszkania przez osobę przesiedlającą przez ww. 6-miesięczny okres jest dowód rejestracyjny pojazdu wystawiony na nazwisko tej osoby. Jednakże w sytuacji, w której w kraju poprzedniego zamieszkania osoby przesiedlającej się nie jest wymagana rejestracja pojazdu, brak podstaw do żądania przedłożenia organom celnym takiego dokumentu, niemniej jednak osoba wnioskująca o zwolnienie takiego pojazdu powinna przedstawić inny dowód potwierdzający jego używanie przez wymagany okres.

W odróżnieniu od obowiązujących w Polsce do końca kwietnia 2004 r. regulacji w zakresie prawa celnego, przepisy wspólnotowe nie przewidują możliwości dokonania odprawy czasowej rzeczy służących do użytku domowego lub zawodowego osób przybyłych do Polski na pobyt czasowy np. w związku z zatrudnieniem. Istnieje natomiast możliwość dokonania zgłoszenia celnego ww. rzeczy do procedury dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Wspólnoty ze zwolnieniem z należności przywozowych.

Informacje o podatkach

Stosowanie zwolnienia towarów z należności przywozowych nie pociąga za sobą w sposób automatyczny stosowania zwolnień od podatku od towarów i usług oraz od podatku akcyzowego. Przesłanki zastosowania zwolnienia od tych podatków rozpatrywane są odrębnie, stosownie do postanowień przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 97, poz. 966 z późn. zm.), wydanego na podstawie upoważnienia określonego w art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623 z późn. zm.).

Źródło: www.mf.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum