Wiadomości

Veto prezydenta do ustawy o funduszach dożywotnich emerytur kapitałowych

Opublikowany: sty 13, 08:00

Odsyłając ustawę o funduszach dożywotnich emerytur kapitałowych do ponownego rozpatrzenia przez Sejm Prezydent Lech Kaczyński podkreślił brak rozwiązań zapewniających należytą ochronę interesów emerytów, w tym w szczególności przed negatywnymi zmianami gospodarczymi oraz potencjalnymi kryzysami finansowymi.

Jak stwierdził w uzasadnieniu Prezydent Lech Kaczyński, ze względu na wagę oraz zakres oddziaływania ustawy, przepisy w niej zawarte powinny być opracowane ze szczególną starannością. „W demokratycznym państwie prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej najważniejszym beneficjentem systemu musi być ubezpieczony” – napisał Prezydent. Jego zdaniem ustawa w zaproponowanym przez rząd kształcie tego nie gwarantuje.

Wątpliwości Prezydenta budzą zapisy dotyczące:

1. Niewystarczającego zabezpieczenia interesów przyszłych emerytów przed skutkami ewentualnych kryzysów gospodarczych;
2. Zbyt wysokiej opłaty obciążającej przyszłych emerytów za zarządzanie funduszem;
3. Zbyt niskiej kwoty wpłat dokonywanych przez zakłady emerytalne na rzecz Funduszu Gwarantowanych Dożywotnich Emerytur Kapitałowych;
4. Braku przepisu obligującego do utworzenia zakładu emerytalnego będącego w 100% własnością Skarbu Państwa, funkcjonującego na takich samych zasadach jak zakłady z udziałem kapitału prywatnego.

W opinii Prezydenta świadczeniobiorca nie powinien ponosić konsekwencji złej sytuacji zakładu. Ważne jest aby to zakład odpowiadał wobec emerytów i osób uposażonych za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji. Dlatego niezbędne jest wprowadzenie szczególnych gwarancji w postaci wymogów kapitałowych, określonych prawem procedur oraz instytucji, które przejmują obowiązek wypłaty emerytury w razie złej kondycji finansowej lub upadłości zakładu. Ze względu na fakt, iż wypłaty emerytur z II filara należą do obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych, należy zadbać o mechanizmy, które zminimalizują ryzyko niewypłacalności zakładów emerytalnych i jednocześnie uchronią przed koniecznością uruchomienia gwarancji budżetu państwa. Dlatego, jak podkreśla Prezydent, ubezpieczonemu należy zapewnić możliwość wypłaty zgromadzonych w OFE środków między innymi przez państwowy zakład emerytalny, co będzie gwarantowało rzeczywistą konkurencyjność na rynku zakładów emerytalnych.

Zdaniem Prezydenta za niewystarczający uznać należy uwzględniony w ustawie mechanizm udziału w zyskach, ponieważ w sytuacji kryzysu na rynkach finansowych może wystąpić realny spadek wartości otrzymywanych świadczeń. Niezapewnienie żadnych dodatkowych mechanizmów na wypadek zaistnienia takiej sytuacji np. w postaci waloryzacji, jest nie do zaakceptowania.

Ponadto, jak zauważa Prezydent, uzasadnienie do przedłożonej mu ustawy nie spełnia wymogów przewidzianych dla przedstawianych Sejmowi projektów ustaw, zwłaszcza przy regulacjach o tak dużej wadze i stopniu skomplikowania. Należy dodać, że zaproponowany projekt ustawy powinien zostać poparty rzetelną analizą i szczegółowymi symulacjami, zwłaszcza finansowymi, umożliwiającymi szczegółową ocenę zawartych w ustawie rozwiązań. W przedłożonej ustawie tego zabrakło. Konsekwencje przyjęcia ustawy bez wnikliwych analiz finansowych najlepiej widać na przykładzie kosztów rekompensat wpisanych do ustawy o emeryturach pomostowych. Dopiero teraz Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej wyliczyło, że poprawka przyjęta przez Rząd w trakcie prac parlamentarnych nad tą ustawą, nie poparta żadnymi wyliczeniami, niesie za sobą koszt kilkudziesięciu miliardów złotych.

Niepokojący również jest fakt, że po raz kolejny w trakcie tworzenia ustawy powstały wątpliwości co do wpływu na jej kształt ustawy podmiotów gospodarczych bezpośrednio zainteresowanych zagadnieniami w niej regulowanymi.

Na koniec warto przypomnieć, że istotne wątpliwości Prezydenta budziły także rozwiązania regulujące zasady wypłacania świadczeń ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych zawarte w ustawie o emeryturach kapitałowych. Przesłanką decydującą o podpisaniu tej ustawy w dniu 15 grudnia 2008 r. była konieczność wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. przepisów dotyczących okresowych emerytur kapitałowych, regulujących otrzymywanie świadczeń z II filara przez kobiety urodzone w 1949 r. które nabywają uprawnienia jako pierwsze. Trzeba przy tym zaznaczyć, że co do dożywotnich emerytur kapitałowych, których wypłata rozpocznie się 1 stycznia 2014 r. ustawodawca wciąż ma czas na poprawienie przepisów regulujących kwestie budzące niepokój społeczny np. braku waloryzacji części kapitałowej emerytur.

Źródło: www.prezydent.pl

Skomentuj ten artykuł na forum