Wiadomości
Świadczenie pieniężne dla osób deportowanych do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach III Rzeszy i ZSRR
Opublikowany: maj 10, 14:59
Świadczenie to przyznawane jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395, z późn. zm.).
Świadczenie pieniężne przysługuje wyłącznie osobom, które nie mają ustalonego prawa do dodatku kombatanckiego oraz dodatku za tajne nauczanie. Osobom uprawnionym równocześnie do świadczenia pieniężnego i dodatku z tytułu pracy przymusowej, świadczenia dla byłych żołnierzy górników – przysługuje świadczenie pieniężne albo jeden z dodatków – wyższy lub wybrany przez uprawnionego.
KRUS wypłaca powyższe świadczenie, po złożeniu przez zainteresowanego wniosku o przyznanie powyższego świadczenia, do którego powinna być dołączona decyzja stwierdzającą uprawnienia do tego świadczenia.
Decyzję o uprawnieniach wydaje Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie wniosku osoby zainteresowanej, zaopiniowanego przez właściwe stowarzyszenie osób poszkodowanych, i dokumentów oraz dowodów potwierdzających rodzaj i okres represji. Świadczenie pieniężne przysługuje w wysokości 0,5% przeciętnego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej w 1995 r. waloryzacji emerytur i rent, za każdy pełny miesiąc trwania pracy przymusowej, nie więcej jednak łącznie niż za 20 miesięcy tj. nie więcej niż 10% tego wynagrodzenia.
Kwota świadczenia ulega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.
Wypłata świadczenia następuje za okres nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc zgłoszenia wniosku.
Źródło: www.krus.gov.pl
Szukaj w serwisie
Wzory pozwów, wniosków, umów i innych pism
Sprawy cywilne
Wiadomości i porady prawne
Konkordat między Rzeczpospolita Polską a Stolicą Apostolską
Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są — każde w swej dziedzinie — niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.
Porada prawna - Prenumerata RSS
Zaprenumeruj aktualności i porady