Wiadomości

Przestępstwo niealimentacji - art. 209 Kodeksu karnego.

Opublikowany: gru 13, 13:51

Znamiona przestępstwa niealimentacji, czyli opis warunków, które muszą zajść, aby można je sprawcy zarzucić opisane są w art. 209 Kodeksu karnego. Jest to przestępstwo, którego istota polega na uporczywym uchylaniu się od obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie najczęściej osoby najbliższej np. małoletniego dziecka.
Sprawcą tego przestępstwa może być tylko osoba zobowiązana do opieki. Obowiązek taki wynika wprost z przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Często wobec osób uchylających się od łożenia obowiązek ten jest, co do terminu i kwoty konkretyzowany przez orzeczenie sądowe. Wyrok w tej sprawie wydawany jest w związku ze złożeniem pozwu o zasądzenie alimentów.
Warunkiem odpowiedzialności za to przestępstwo jest to, aby niełożenie narażało na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Faktycznie wystarczy, więc samo niebezpieczeństwo „niezaspokojenia potrzeb”. Podstawowe potrzeby to nie tylko ubranie, mieszkanie czy żywność. Należy brać tu pod uwagę potrzeby kulturalne, edukacyjne (np. utrzymanie dziecka w internacie szkolnym, kupno podręczników), rozwijanie zainteresowań itp.
„Uporczywość” uchylania oznacza złą wolę i długotrwałość w niełożeniu na utrzymanie. Zła wola występuje wtedy, gdy sprawca ma możność łożenia, ale złośliwie uchyla się od tego obowiązku. Zawsze należy brać pod uwagę przyczyny nie wywiązywania się z obowiązku. Jeżeli zobowiązany nie pracuje, chce pracować, szuka pracy, ale jej nie może znaleźć tego przestępstwa raczej nie można mu zarzucić. O długotrwałości możemy mówić, gdy okres uchylania się jest nie krótszy niż 3-4 miesiące (bogate orzecznictwo SN np. OSNKW 1976, z.7, poz.86). Jeśli jednak ktoś płaci i przerywa płacenie albo płaci mniej niż jest zobowiązany to również jest przestępstwo z art. 209 kk gdyż inne stanowisko spowodowałoby możność ucieczki od odpowiedzialności. Podobnie, gdy ktoś celowo zmienia prace na gorzej płatną lub ją porzuca.
Nadmienić należy, iż opisywane przestępstwo ścigane jest na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu udzielającego świadczenia rodzinnego. Jeżeli pokrzywdzony otrzymuje świadczenie rodzinne, ściganie odbywa się z urzędu.

Skomentuj ten artykuł na forum