Wiadomości

Podstawy prawne realizacji roszczeń dotyczących nacjonalizacji przemysłu

Opublikowany: gru 22, 13:37

Na podstawie ustawy z dnia 3 stycznia 1946 roku o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej, ustawy z dnia 25 lutego 1958 roku o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym, dekretu z dnia 16 grudnia 1918 roku w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego, wydawane były decyzje nacjonalizacyjne, które mogą podlegać weryfikacji z punktu widzenia ich legalności. Podstawą ich weryfikacji jest art. 156 ust. 1 pkt. 2 kodeksu postępowania administracyjnego.

Zainteresowana osoba składa wniosek do organu, który wydał ostateczną decyzję. W przypadku ustawy z dnia 3 stycznia 1946 roku o nacjonalizacji przemysłu jest to Minister Gospodarki, w przypadku ustanowienia zarządu oraz przejęcia przedsiębiorstw na własność Państwa właściwi ministrowie (Minister Zdrowia – uzdrowiska, Minister Środowiska – tartaki, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi – młyny, masarnie, olejarnie, Minister Finansów – przemysł spirytusowy).

Jeśli decyzje nacjonalizacyjne dotyczą przedsiębiorstwa będącego w dniu przejęcia własnością osoby lub osób fizycznych, uprawnionymi do złożenia wniosku są te osoby lub ich spadkobiercy, a w przypadku spółek akcyjnych lub z ograniczoną odpowiedzialnością uprawnionym podmiotem jest zarząd spółki lub ustanowiony przez sąd kurator, na podstawie odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego.

W przypadku, gdy organ orzeknie tylko niezgodność decyzji z prawem (art. 158 kpa) strona zainteresowana ma prawo do odszkodowania (art. 160 kpa). Wniosek w tej sprawie składa się do organu, który wydał decyzję stwierdzającą niezgodność z prawem orzeczenia nacjonalizacyjnego.

Źródło: www.msp.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum