Wiadomości

Kompromisowy projekt dyrektywy w sprawie imprez turystycznych

Opublikowany: cze 3, 08:25

W dniu 28 maja 2015 r. Rada ds. Konkurencyjności przyjęła kompromisowy projekt dyrektywy w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Następnie projekt zostanie skierowany do Parlamentu Europejskiego do dalszych prac. Jeśli Parlament także przyjmie kompromisowy projekt dyrektywy, dyrektywa wejdzie w życie i rozpocznie się proces wdrażania jej przepisów do prawa krajowego. Państwa członkowskie będą miały 2 lata od wejścia w życie dyrektywy na publikację nowych przepisów krajowych.

Najważniejsze regulacje w kompromisowym projekcie dyrektywy to:

1. Poziom harmonizacji: zgodnie z projektem dyrektywa będzie miała charakter maksymalnej harmonizacji z kilkoma wyjątkami. Oznacza to, że każde państwo, w tym Polska nie może wprowadzić przepisów bardziej lub mniej surowych od tych w dyrektywie. Ułatwi to przedsiębiorcom świadczenie usług w sposób transgraniczny.

2. Zakres dyrektywy: wprowadzono wyłączenie z zakresu dyrektywy m.in. podróży służbowych oraz pakietów organizowanych okazjonalnie na zasadzie non-profit (nie oferowanych szerokiej grupie odbiorców i organizowanych kilka razy w roku).

3. Rozszerzenie definicji imprez turystycznych o imprezy dynamiczne, tworzone na stronach internetowych (tzw. usługi click-through). Zgodnie z projektem dyrektywy nastąpi rozszerzenie pojęcia imprezy turystycznej w na imprezy łączone przez podróżnego nawet gdy zawarto oddzielne umowy z dostawcami usług, w tym tzw. imprezy dynamiczne lub click-through (pakiety przeklikane – tzw. tworząc pakiet podróżny przechodzi przez kilka stron

4. Wprowadzenie nowej definicji powiązanych usług turystycznych (linked travel arrangements). Są kombinacje usług turystycznych sprzedawane przez internetowe lub stacjonarne biuro podróży działające w roli pośrednika; usługi sprzedawane są osobno w oddzielnych transakcjach na potrzeby jednego wyjazdu. Każdy usługodawca jest odpowiedzialny za realizację swojej usługi. Połączone usługi turystyczne są kombinacją usług turystycznych, mającą luźniejszy charakter niż impreza turystyczna. Z tego względu do połączonych usług turystycznych mają zastosowanie tylko niektóre przepisy dyrektywy – głównie art. 17 i art. 19. Zgodnie z propozycją Parlamentu zmieniono nazwę tych produktów z aranżowanych usług turystycznych na powiązane usług turystyczne.

5. W dyrektywie określono zakres informacji, jakie podróżny musi otrzymać przed zawarciem umowy oraz jakie powinny znaleźć się w umowie. Podróżny musi otrzymać informacje dotyczące praw przysługujących mu na podstawie dyrektywy – zgodnie z załącznikami do niej. W przypadku kupna powiązanych usług turystycznych, podróżny musi być poinformowany, że nie nabywa imprezy turystycznej.

6. Zmiany w umowie przed wyjazdem na wakacje – w dyrektywie wskazano w jaki sposób podróżny może przenieść umowę na innego podróżnego. W artykule 8 dyrektywy uregulowano kwestię zmiany ceny. Wzrost ceny jest możliwy jeśli w umowie zawarto taką możliwość oraz może wynikać tylko z wzrostu kosztów paliwa lub innych źródeł zasilania, podatków (np. opłat lotniskowych, podatków turystycznych), kursów wymiany walut. Wzrost cen może nastąpić do 20 dni przed rozpoczęciem imprezy turystycznej. Zgodnie z nową dyrektywą podróżny może odstąpić od umowy w przypadku wzrostu ceny o 8%.

7. Rozwiązanie umowy (art.10) – po pierwsze, w dyrektywie wprowadzono możliwość rozwiązania umowy przez podróżnego w każdej chwili po zapłaceniu tzw. standardowych opłat za rezygnację (termination fee). Po drugie, podróżny może rozwiązać umowę bez płacenia tzw. standardowych opłat za rezygnację (tzn. bezkosztowo) w przypadku nadzwyczajnych i nieuniknionych okoliczności (np. zamieszki wojenne w miejscu planowanego wypoczynku). W takim przypadku podróżny powinien otrzymać zwrot wpłaconych środków finansowych, ale nie ma prawa do odszkodowania za szkody.

8. Realizacja umowy – w dyrektywie wskazano kto jest odpowiedzialny za realizację imprezy turystycznej i jak postępować, jeśli impreza nie jest realizowana w sposób zgodny z umową. Ponadto, artykuł 11 ustęp 5 dyrektywy wprowadza regulację, zgodnie z którą, jeśli nie jest możliwe zapewnienie powrotu podróżnego w terminie do kraju z uwagi na nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności, organizator ponosi koszty niezbędnego zakwaterowania podróżnego przez maksimum trzy noce.

9. Zabezpieczenie na wypadek niewypłacalności – organizatorzy są zobowiązani posiadać zabezpieczenie na wypadek swojej niewypłacalności, tak jak miało to miejsce na bazie obecnych przepisów. Ponadto, zabezpieczenie na wypadek swojej niewypłacalności powinni posiadać przedsiębiorcy oferujący powiązane usługi turystyczne (art.17).

10. Pomoc w trudnej sytuacji – zgodnie z kompromisowym projektem pomoc powinna zostać udzielona bez zbędnej zwłoki, poprzez: udzielenie odpowiednich informacji dotyczących usług zdrowotnych, władz lokalnych oraz pomocy konsularnej, i udzielenie podróżnemu pomocy w nawiązaniu komunikacji na odległość oraz w znalezieniu alternatywnych usług turystycznych. Organizator może pobrać uzasadnioną opłatę z tytułu udzielenia takiej pomocy, jeśli sytuacja powstała w wyniku niedbalstwa podróżnego lub jego umyślnego działania.

Źródło: www.msport.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum