Wiadomości

Bon towarowy dla spółki a fiskus

Opublikowany: mar 10, 15:12

Czy otrzymanie bonu towarowego o określonej wartości nabywczej powoduje powstanie obowiązku podatkowego po stronie nabywcy i udokumentowania tego fakturą VAT?

Wnioskiem z dnia 4.05.2007 r. (uzupełnionym pismem z dnia 6.07.2007 r. oraz pismem z dnia 18.07.2007 r.) Spółka z o.o. A. z siedzibą w Rzeszowie, wystąpiła do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą VAT. Z przedstawionego przez stronę stanu faktycznego wynika, iż spółka dokonuje w sieci handlowej M. zakupów związanych z prowadzoną działalnością. Po osiągnięciu określonego pułapu zakupów spółka otrzymuje od sprzedawcy bon towarowy o określonej wartości nabywczej, który – według jednostki – stanowi nagrodę motywującą do dalszej współpracy. Spółka dokonuje płatności tym bonem za kolejny zakup towarowy. Podatnik zwrócił się z zapytaniem „czy otrzymanie bonu towarowego o określonej wartości nabywczej powoduje powstanie obowiązku podatkowego po stronie nabywcy i udokumentowania tego fakturą VAT”. Według podatnika, z uwagi na treść art. 8 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, „otrzymanie bonu towarowego po stronie nabywcy nie rodzi obowiązku podatkowego jak też wystawienia faktury VAT”.

Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanowieniem z dnia 6.08.2007 r. znak: PUS.II/443/68/2007/MM uznał, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe. Zdaniem organu podatkowego zachowanie podatnika, polegające na osiągnięciu przez niego określonego poziomu zakupów spełnia, zawartą w art. 8 ust 1 ustawy VAT, definicję odpłatnego świadczenia usług. Otrzymane przez spółkę bony towarowe stanowią zapłatę za świadczenie przez podatnika na rzecz dostawcy usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Na wymienione postanowienie strona nie złożyła zażalenia.

Po rozpatrzeniu niniejszej sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, zważył, co następuje:

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, zgodnie z zapisem art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie „świadczenie usług” ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu omawianej regulacji jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług musi zatem wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności, np. w zawartej umowie. Ustawodawca zaznaczył ponadto, że usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, nie jest zatem możliwa sytuacja faktyczna, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Wymieniony przepis wyklucza bowiem takie rozwiązanie, rozdzielając usługi od dostaw. Pogląd taki prezentowany jest również w orzecznictwie – wyrok NSA z dnia 6.02.2007r. sygn. akt I FSK 94/06 (System Informacji Prawnej LEX – dok. nr 238905) oraz wyrok WSA z dnia 22.05.2007r. sygn. akt III SA/Wa 4080/06 (System Informacji Prawnej LEX – dok. nr 256451). Z orzeczeń tych wynika, że sądy rozpatrywały zagadnienia związane z otrzymywaniem przez nabywców towarów premii pieniężnych, za zrealizowanie na rzecz kontrahentów pewnego pułapu obrotów oraz rzetelność w przestrzeganiu zawartych umów. Spór dotyczył uznania takiego zachowania odbiorcy za opodatkowaną usługę wynagradzaną premią pieniężną. Zdaniem sądów za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie, osiągniętych przez nabywcę towaru. W związku z tym wypłacona przez sprzedawcę premia nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi. Ponadto opodatkowanie nabycia określonej ilości towaru, jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi, jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji.

W analizowanej sprawie rozważany jest analogiczny przypadek, w którym za zrealizowanie – na rzecz sprzedającego – określonego z góry pułapu zakupów, kupujący – w miejsce premii pieniężnej – otrzymuje bon towarowy o określonej wartości nabywczej. Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wymienionym na wstępie postanowieniem uznał takie zaliczenie za świadczenie przez spółkę na rzecz dostawcy usługi za wynagrodzeniem, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ – według tego organu – to działania nabywcy towarów mają bezpośredni wpływ na wartość otrzymywanego przez niego bonu towarowego.

Mając na uwadze treść ww. art. 8 ust. 1 ustawy VAT, tut. organ stwierdza, że stanowisko Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie nie jest prawidłowe. Z treści wniosku jednostki nie wynika bowiem, aby oprócz zobowiązania się do dokonywania zakupów na określonym poziomie, nabywca wykonywał na rzecz sprzedawcy inne czynności. Poza transakcją kupna-sprzedaży, pomiędzy sprzedającym i kupującym nie doszło do rzeczywistego i odrębnego od tej transakcji świadczenia nabywcy na rzecz sprzedającego towary. Nie można zatem twierdzić, iż już w momencie dokonywania zakupu na określonym przez sprzedawcę poziomie, wydawany nabywcy bon towarowy stanowił formę zapłaty za dokonaną jednocześnie przez tego nabywcę usługę. Ponadto istotne jest, że bon towarowy jest wyłącznie dowodem uprawniającym do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług (Słownik Języka Polskiego – www.sjp.pwn.pl). Zastępuje on zatem środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Otrzymanie bonu towarowego nie powoduje, iż po stronie podatnika następuje jakiekolwiek przysporzenie. W momencie dokonywania zakupów w określonej wysokości gwarantującej otrzymanie bonu, podatnik zobowiązany jest bowiem do zapłaty całej kwoty za nabywany towar. Bon towarowy może być natomiast wykorzystany przez podatnika w przyszłości.

W związku z tym, otrzymanie przez spółkę bonu towarowego, uprawniającego do nabycia przy kolejnych transakcjach towarów o wartości nominalnej bonu, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług i nie skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury VAT.

Źródło: www.sip.mf.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum