Wiadomości

Zbycie przez podatnika wierzytelności - podatek

Opublikowany: mar 10, 15:21

Wnioskiem z dnia 18 kwietnia 2007 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przedmiocie uznania zbycia wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, wekslem za usługę pośrednictwa finansowego zwolnioną z VAT.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynikało, iż Strona jako fundusz inwestycyjny zamknięty działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r., Nr 146, poz. 1546 ze zm.).

Przedmiotem dokonywanych przez Stronę inwestycji są wierzytelności, w tym także wierzytelności finansowe ze środków publicznych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub prawa do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności.

Fundusz lokuje posiadane środki w nabywane od banków (ewentualnie podmiotów innych niż banki) wierzytelności, zarówno w ramach tzw. portfeli, jak i osobno, jako pojedyncze wierzytelności.

Wierzytelności nabywane od banków stanowią wierzytelności własne banków, wynikają z udzielonych przez banki kredytów, które zaliczone zostały do kategorii straconych i na które zostały utworzone rezerwy, zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów. W zależności od dokonanej oceny sposobu maksymalizacji wartości aktywów Strony, Strona albo dochodzi zaspokojenia praw z nabytych wierzytelności poprzez ich windykację powierzając ją wyspecjalizowanym podmiotom albo zbywa wierzytelności na rzecz osób trzecich. Nabywane przez Stronę wierzytelności są zabezpieczone ustanowieniem hipoteki. Na rzecz wierzyciela wystawiane są weksle na zabezpieczenie roszczeń z tytułu wierzytelności.

Przedstawiając własne stanowisko Strona wskazała, iż sprzedaż wierzytelności podlega zwolnieniu od podatku VAT, stanowi bowiem usługę pośrednictwa finansowego, korzystającą ze zwolnienia przewidzianego w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Ponadto, gdyby nawet przyjąć, że czynność ta nie stanowi usługi pośrednictwa finansowego, to i tak będzie ona korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, jako transakcja dotycząca długów, na podstawie bezpośrednio stosowanego art. 135 (1)(d) Dyrektywa.

W wydanym w dniu 11 czerwca 2007 r. postanowieniu znak: 1471/VTR2/443-23/07/MP, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona wniosła zażalenie z dnia 23 lipca 2007 r., w którym wnosi o zmianę powołanego wyżej postanowienia, jako wydanego z naruszeniem przepisów art. 14a – Ordynacji podatkowej, w brzmieniu przed wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw oraz przepisów ustawy o VAT poprzez błędną interpretację tych przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdza, co następuje:

Przepisy art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) określają przedmiot opodatkowania tym podatkiem. Określenie listy zdarzeń będących przedmiotem opodatkowania ma charakter numerus clausus, co oznacza że lista zawarta w art. 5 ustawy o VAT ma charakter wyczerpujący i zawiera określenie wszystkich czynności i zjawisk stanowiących przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wszelkie czynności i zjawiska nie wymienione w art. 5 nie podlegają zatem opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez dostawę towarów rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przepis art. 8 ust. 1 w/w ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W tym miejscu należy wskazać, iż instytucja sprzedaży wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Stosownie do art. 509 § 1 Kodeksu Cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W myśl art. 510 § 1 ustawy – Kodeks cywilny umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. W wyniku sprzedaży (przelewu) przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o sprzedaż, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami.

Wierzytelność zatem jest prawem majątkowym, które nie stanowi dostawy towarów, jako niespełniające tezy wynikającej z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie uzasadnionym jest wskazanie, że zbycie przez Stronę wierzytelności opisanych we wniosku, nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z ustawy wynika bowiem, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słowniki języka polskiego definiują czasownik „świadczyć” jako wykonywać coś na czyjąś rzecz”, zaś „świadczenie” to obowiązek wykonania, przekazania czegoś.

Otóż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Podkreślić należy również, że dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, świadczenie to nie będzie usługą.

Tym samym, gdy świadczenie nie jest konsumowane, to nie stanowi ono usługi.

Zdaniem organu odwoławczego, usługą jest nabycie wierzytelności w celu jej wykorzystania do operacji prawno-gospodarczych. I ta właśnie usługa mieści się grupowaniu PKWiU 65.23.10, usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej nie sklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych.

W tym miejscu należy wyraźnie wskazać, że to sprzedawca jest usługobiorcą, gdyż to on jest odbiorcą świadczenia ze strony nabywcy wierzytelności.

Przedstawione powyżej stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2007 r. , sygn. kt III SA/Wa 2260/06.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż opisane w stanie faktycznym zbycie wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, jak również wekslem nie stanowi świadczenia usług podlegającego zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego , sygnatura: 1401/PH-I/4407/14-45/07/KO/PV-I, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: www.sip.mf.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum

Szukaj w serwisie

Wzory pozwów, wniosków, umów i innych pism

Wiadomości i porady prawne

Konkordat między Rzeczpospolita Polską a Stolicą Apostolską

Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są — każde w swej dziedzinie — niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.

Czytaj dalej


Więcej

Porada prawna - Prenumerata RSS

Zaprenumeruj aktualności i porady

Archiwum wiadomości