Wiadomości

Zasady uiszczania opłat sądowych od środka odwoławczego w sprawach gospodarczych

Opublikowany: cze 30, 08:50

26 czerwca 2008 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną KLINKMAR sp. z o.o. dotyczącą zasad uiszczania opłat sądowych od środka odwoławczego w sprawach gospodarczych, sygn. SK 20/07.

Sąd rejonowy zasądził od Klinkmar sp. z o.o. na rzecz powoda pewną kwotę. W toku procesu skarżąca spółka była zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika. W apelacji spółki zostało podniesione, że sąd I instancji wydał wyrok z naruszeniem prawa proceduralnego mającego istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Sąd uznał bowiem, że wobec zmiany terminu rozprawy uprzednio wyznaczonego i usprawiedliwione niestawienie się przedstawiciela należy pominąć dowód z przesłuchania pozwanego (Klinkmar sp. z o.o.) przy równoczesnym przeprowadzeniu dowodu z przesłuchania powoda. Zdaniem skarżącej spółki sąd dowolnie zinterpretował materiał dowodowy w sprawie i nieprawidłowo ocenił stan faktyczny. Sąd rejonowy odrzucił apelację z powodu nieopłacenia jej w chwili wnoszenia. Skarżąca spółka złożyła zażalenie, które sąd okręgowy również odrzucił, uzasadniając, że brak podstaw do kwestionowania konstytucyjności zaskarżonych przepisów. Stanowią one, że sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty wniesiony przez przedsiębiorcę w sprawie gospodarczej środek odwoławczy podlegający opłacie. Zdaniem skarżącej spółki brak jest uzasadnienia dla nakładania na stronę postępowania tak daleko idących obowiązków. Większość z nich powinna być nałożona nie na strony, ale na sąd, który z urzędu zna prawo. Ponadto przedsiębiorca może być uznany za profesjonalistę wyłącznie w sprawach, które znajdują się w zakresie jego działalności. W konsekwencji zastosowania kwestionowanych przepisów pozwany nie dysponuje w ogóle możliwością przedstawienia sądowi II instancji argumentacji, która mogłaby mieć wpływ na rozstrzygnięcie, a wyrok staje się prawomocny. A zatem skarżąca spółka została pozbawiona prawa do wysłuchania przez sąd II instancji.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 1302 § 4 zdanie pierwsze w związku z art. 1302 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zakresie, w jakim w postępowaniu w sprawach gospodarczych przewidują, że sąd odrzuca nieopłacone środki odwoławcze lub środki zaskarżenia, wniesione przez przedsiębiorcę niereprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, są niezgodne z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Uregulowanie wynikające z zaskarżonych przepisów zamyka drogę do merytorycznego badania przez sąd zarzutów podniesionych w środkach odwoławczych lub środkach zaskarżenia. Tym samym oddziałuje na prawo przedsiębiorcy do zaskarżenia orzeczeń wydawanych w sprawach gospodarczych. Kwestionowany przepis odnosi obowiązek uiszczenia opłaty bez uprzedniego wezwania wyłącznie do przedsiębiorcy będącego stroną postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych. W takim postępowaniu działa wprawdzie profesjonalny podmiot gospodarczy, jednak za dopuszczalnością odrzucenia nieopłaconego pisma procesowego bez wezwania do uzupełnienia opłaty winien przemawiać wzgląd na profesjonalizm reprezentacji prawnej, a nie okoliczność, że sam spór ma charakter gospodarczy (a więc, że jego strony są profesjonalistami w zakresie jakiejś branży). Co do przedsiębiorców zasadne jest oczekiwanie podwyższonej staranności nie tylko w zakresie prowadzonej przez nich działalności o charakterze profesjonalnym, ale także w zakresie sądowego sporu gospodarczego. Nie znaczy to jednak, że stawiane im wymagania procesowe mają być takie, jak w wypadku profesjonalnych pełnomocników świadczących pomoc prawną.

Źródło: www.trybunal.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum

Szukaj w serwisie

Wzory pozwów, wniosków, umów i innych pism

Wiadomości i porady prawne

Konkordat między Rzeczpospolita Polską a Stolicą Apostolską

Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są — każde w swej dziedzinie — niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.

Czytaj dalej


Więcej

Porada prawna - Prenumerata RSS

Zaprenumeruj aktualności i porady

Archiwum wiadomości