Wiadomości

Sąd Najwyższy podjął uchwałę w sprawie Prawa telekomunikacyjnego

Opublikowany: maj 13, 08:54

W dniu 13 maja 2010 r. Sąd Najwyższy na skutek przedstawienia przez Sąd Apelacyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 listopada 2009 r. sygn. akt VI ACa 379/09 następującego zagadnienia prawnego:

Czy przewidziane w art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) uprawnienie dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, polegające na możliwości żądania od dostawcy publicznie dostępnych usług telefonicznych, udostępnienia niezbędnych danych do prowadzenia spisu abonentów oraz świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych uzależnione jest od spełnienia przez wnioskodawcę, w momencie zgłoszenia takiego żądania, wymogu prowadzenia spisu abonentów lub świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych?

podjął uchwałę następującej treści:

Przedsiębiorca telekomunikacyjny w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U nr 171, poz. 1800 ze zm.) może żądać udostępnienia niezbędnych danych do świadczenia usługi spisu abonentów i usługi informacji o numerach telefonicznych wskazanych w art. 67 ust. 1 Pt.

W ustnych motywach podjętej w dniu dzisiejszym uchwały Sąd Najwyższy zauważył, że istnieją trzy możliwe interpretacje spornego przepisu art. 67 ust. 1 Pt. Pierwsza z tych interpretacji wskazuje, iż z żądaniem udostępnienia danych wystąpić może przedsiębiorca telekomunikacyjny, który prowadzi spis abonentów i świadczy usługę informacji o numerach telefonicznych w chwili składania wniosku, druga zakłada, iż może wystąpić każdy przedsiębiorca telekomunikacyjny, trzecia, iż z wnioskiem może wystąpić każdy przedsiębiorca.
Zdaniem Sądu Najwyższego ze względu na stan faktyczny w niniejszej sprawie słuszny jest pogląd wskazujący, iż z żądaniem może wystąpić podmiot będący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 27 Pt. Zdaniem Sądu Najwyższego przepis art. 67 ust. 1 Pt powinien być interpretowany w taki sposób, aby zapewnić realizację przepisów Dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników („dyrektywa o usłudze powszechnej”). Sąd podniósł, iż treść art. 25 ust. 2 dyrektywy o usłudze powszechnej wskazuje, że wszystkie przedsiębiorstwa, które przypisują numery telefoniczne abonentom, spełniały wszystkie, w granicach rozsądku, wymagania udostępnienia dla celów świadczenia publicznie dostępnych usług biura numerów i spisów abonentów ważnych informacji w uzgodnionym formacie i na uczciwych, obiektywnych, zorientowanych na koszty i niedyskryminacyjnych warunkach. Sąd Najwyższy zauważył, iż interpretacja przepisu art. 67 ust.1 Pt powinna być dokonywana zgodnie z celami dyrektywy o usłudze powszechnej. Celami tej dyrektywy jest zapewnienie dostępu w całej Wspólnocie do publicznie dostępnych usług dobrej jakości poprzez skuteczną konkurencję i wybór.

Sąd Najwyższy nie podzielił także ponoszonego przez powoda (TP SA) poglądu, iż prowspólnotowa wykładnia prawa, tj. w tym wypadku art. 67 ust. 1 Pt, oznaczałaby w istocie wykładnię contra legem tj. wbrew regułom ustanowionym w przepisie prawa.

Źródło: www.uokik.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum