Wiadomości

Repatriacja - kto może zostać repatriantem?

Opublikowany: wrz 24, 09:17

Za repatrianta ustawa uznaje osobę pochodzenia polskiego, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wjazdowej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe.

Za osobę polskiego pochodzenia ustawa uznaje osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie dwa warunki:

• co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej (warunek ten uważa się za spełniony, jeśli ww. przodkowie potwierdzili swoją przynależność do Narodu Polskiego),

• wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów.

Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się również osobę wykazującą związek z polskością i deklarującą narodowość polską, która posiadała w przeszłości obywatelstwo polskie lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków posiadało obywatelstwo polskie.

Decyzję w sprawie uznania wnioskodawcy za osobę polskiego pochodzenia wydaje konsul.

W drodze repatriacji obywatelstwo polskie nabywa również małoletni pozostający pod władzą rodzicielską repatrianta. W przypadku, gdy repatriantem jest tylko jedno z rodziców, małoletni nabywa obywatelstwo polskie jedynie za zgodą drugiego z rodziców, wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem.

Nabycie obywatelstwa przez małoletniego, który ukończył 16 lat, może nastąpić jedynie za jego zgodą.

Wiza wjazdowa w celu repatriacji nie może być wydana osobie, która:

• utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji na podstawie niniejszej ustawy o repatriacji, lub

• repatriowała się z terytorium RP albo PRL na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944 – 1957 przez RP albo PRL z Białoruską SRR, Ukraińską SRR, Litewską SRR i ZSRR do jednego z państw będących stroną tych umów, lub

• w czasie pobytu poza granicami RP działała na szkodę podstawowych interesów RP, lub

• uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka.

Ustawa przewiduje ponadto możliwość uznania za repatrianta. Decyzję o uznaniu za repatrianta wydaje wojewoda.

Z możliwości uznania za repatrianta może skorzystać osoba polskiego pochodzenia, którazamieszkiwała na stałe na terytorium Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej czesci Federacji Rosyjskiej i przebywała w Polsce na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby nie będące obywatelami polskimi (wniosek do wojewody musi być złożony w terminie 12 miesięcy od ukończenia szkoły wyższej).

Wzór wniosku o uznanie za repatrianta oraz wykaz wymaganych dokumentów określa Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie postępowania w sprawach o uznanie za repatrianta opublikowane w Dzienniku Ustaw Nr 22, poz. 260.

Źródło: www.uric.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum