Wiadomości

Podstawy prawne ustalania taryf dla ciepła

Opublikowany: lis 19, 14:35

Dokonana w 2002 r. kolejna nowelizacja ustawy – Prawo energetyczne była związana głównie z wdrożeniem dyrektyw Wspólnot Europejskich dotyczących przesyłania energii elektrycznej (Dyrektywa 90/547/EWG) i gazu ziemnego (Dyrektywa 91/296/EWG) oraz wspólnych zasad dla wewnętrznego rynku energii elektrycznej (Dyrektywa 96/92/WE) i gazu ziemnego (Dyrektywa 98/30/WE), a także wspierania produkcji energii elektrycznej w źródłach odnawialnych (Dyrektywa 2001/77WE).

W wyniku tej nowelizacji konieczna była zmiana wielu dotychczas obowiązujących przepisów wykonawczych. W 2004 r. zostały wydane m.in. nowe rozporządzenia, które bezpośrednio lub pośrednio dotyczą problematyki związanej z regulacją cen ciepła:

• nowe rozporządzenie taryfowe dla energii elektrycznej, określające m.in. zasady kalkulacji ceny energii elektrycznej produkowanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła;
• rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci ciepłowniczych oraz eksploatacji tych sieci (Dz. U. z 2004 r. Nr 167, poz. 1751), określające m.in. zasady ustalania standardów jakościowych obsługi odbiorców;
• rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 30 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie ciepłem (Dz. U. z 2004 r. Nr 184, poz. 1902),zwane dalej nowym rozporządzeniem taryfowym dla ciepła, które obowiązuje od 9 września 2004 r.;
• rozporządzenie w sprawie zakupu energii elektrycznej i ciepła z odnawialnych źródeł, określające m.in. zasady uwzględniania kosztów zakupu ciepła w kalkulacji taryf oraz dopuszczalny wzrost ceny ciepła w wyniku obowiązkowego zakupu ciepła ze źródeł odnawialnych;
• rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 9 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązku zakupu energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła (Dz. U. z 2004 r. Nr 267, poz. 2657), określające m.in. zasady uwzględniania kosztów obowiązkowego zakupu energii elektrycznej w kalkulacji taryf.

Późny termin wejścia w życie nowego rozporządzenia taryfowego dla ciepła spowodował, że tylko niewielka część taryf mogła być opracowana na podstawie przepisów tego rozporządzenia, wprowadzającego zasadnicze zmiany zasad obliczania jednostkowych kosztów, stanowiących podstawę do obliczenia cen za zamówioną moc cieplną i cen ciepła oraz stałych i zmiennych stawek opłat za usługi przesyłowe.

Jednostkowe koszty są obliczane na podstawie:

• uzasadnionych, planowanych rocznych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w ciepło oraz uzasadnionych, planowanych rocznych kosztów modernizacji, rozwoju i ochrony środowiska, które określa się na podstawie planów rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na ciepło, opracowywanych zgodnie z przepisami ustawy -Prawo energetyczne przez przedsiębiorstwa zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją ciepła, a także planów inwestycyjnych opracowywanych przez przedsiębiorstwa zajmujące się wytwarzaniem ciepła;
• wielkości rzeczowych, określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami, stanowiących poziom odniesienia dla planowanych, uzasadnionych kosztów.

Przed wejściem w życie nowego rozporządzenia taryfowego dla ciepła jednostkowe koszty były obliczane na podstawie wyżej wymienionych planowanych kosztów oraz następujących wielkości rzeczowych, określonych dla roku kalendarzowego poprzedzającego pierwszy rok stosowania taryfy:

• ilości wytworzonego i sprzedanego ciepła,
• ilości dostarczonego do sieci ciepłowniczej i sprzedanego nośnika ciepła,
• wielkości mocy cieplnej zamówionej przez odbiorców (według stanu na 31 grudnia),
• ilości punktów pomiarowych (według stanu na 31 grudnia).

Natomiast od 9 września 2004 r. do obliczenia jednostkowych kosztów oraz bazowych cen i stawek opłat niezbędne jest określenie wyżej wymienionych planowanych kosztów, a także planowanych na pierwszy rok stosowania taryfy następujących wielkości rzeczowych:

• średniej i maksymalnej wielkości zamówionej mocy cieplnej dla poszczególnych grup taryfowych oraz średniej i maksymalnej wielkości zamówionej mocy cieplnej dla wydzielonych sieci ciepłowniczych (stanowiących sumę mocy cieplnej określonej dla grup taryfowych zasilanych z danej sieci),
• wielkości przyłączeniowej mocy cieplnej dla wydzielonych sieci ciepłowniczych, ustalonej na podstawie średniej i maksymalnej zamówionej mocy cieplnej przez odbiorców, po uwzględnieniu strat mocy cieplnej podczas przesyłania ciepła tą siecią oraz niejednoczesności występowania szczytowego poboru mocy cieplnej u odbiorców,
• średniej i maksymalnej wielkości zamówionej mocy cieplnej dla poszczególnych źródeł ciepła, obliczonej na podstawie planowanej dla pierwszego roku stosowania taryfy przyłączeniowej mocy cieplnej dla sieci ciepłowniczych i zamówionej mocy cieplnej przez odbiorców zasilanych bezpośrednio z danego źródła ciepła,
• ilości sprzedanego ciepła, określanej dla poszczególnych grup taryfowych jako iloczyn planowanej średniej wielkości zamówionej mocy cieplnej oraz wskaźnika wykorzystania tej mocy (wyrażonego w GJ/MW), ustalonego jako średnia z okresu ostatnich pięciu lat ilość sprzedanego ciepła przypadająca na 1 MW zamówionej mocy cieplnej (lub z faktycznego okresu, gdy był on krótszy niż pięć lat),
• ilości ciepła oddanego do wydzielonych sieci ciepłowniczych, określanej jako suma planowanej na pierwszy rok stosowania taryfy wielkości sprzedaży ciepła odbiorcom zaliczonym do poszczególnych grup taryfowych i planowanych strat ciepła podczas przesyłania tymi sieciami,
• ilości wytworzonego ciepła, określanej jako suma planowanej na pierwszy rok stosowania taryfy ilości ciepła oddanego do wydzielonych sieci ciepłowniczych oraz wielkości bezpośredniej sprzedaży ciepła odbiorcom zasilanym z danego źródła ciepła,
• ilości dostarczonego do sieci ciepłowniczych i sprzedanego nośnika ciepła.

Zmiany wprowadzone przepisami nowego rozporządzenia taryfowego dla ciepła obejmują też wyeliminowanie stawek opłat abonamentowych (koszty handlowej obsługi odbiorców są uwzględniane przy kalkulacji cen za zamówioną moc cieplną i cen ciepła oraz stałych i zmiennych stawek opłat za usługi przesyłowe). Zmianie uległy też przepisy dotyczące stosowania współczynnika redukcyjnego kosztów stałych „a” w stosunku do źródeł ciepła, w których moc zainstalowana jest znacznie wyższa od wykorzystanej mocy cieplnej. Zgodnie z nowymi przepisami współczynnika tego nie stosuje się, gdy:

• planowane roczne koszty stałe wytwarzania ciepła nie obejmują kosztów utrzymania niewykorzystywanych kotłów,
• likwidacja niewykorzystanej mocy cieplnej spowodowałaby zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego w zakresie zaopatrzenia w ciepło.

Od 9 września 2004 r. została podwyższona do 5 MW graniczna wielkość mocy cieplnej zainstalowanej w źródłach ciepła, do których mają zastosowanie uproszczone rozliczenia z odbiorcami (poprzednio granicę stanowił 1 MW zamówionej mocy cieplnej), a w przypadku źródeł zlokalizowanych w jednej miejscowości,w których jest stosowany ten sam rodzaj paliwa, odbiorcy zasilani z tych źródeł mogą być zaliczeni do jednej grupy taryfowej.

Nowe rozporządzenie taryfowe określa wymagania w stosunku do przedkładanego przez przedsiębiorstwo energetyczne uzasadnienia kalkulacji bazowych cen i stawek opłat dla pierwszego roku stosowania taryfy, a także zasady postępowania w procesie zatwierdzania taryf dla ciepła przez Prezesa URE. Zmienione też zostały zasady postępowania w przypadkach, gdy ochrona interesów odbiorców wymaga subsydiowania niektórych grup taryfowych. Wprowadzono również w tzw. „słowniczku” bardziej precyzyjne określenia dla poszczególnych rodzajów przedsiębiorstw (odpowiednio do zakresu prowadzonej przez nie działalności gospodarczej), niektórych elementów systemu ciepłowniczego, a także mocy cieplnej i obliczeniowego natężenia przepływu.

W związku z wprowadzeniem istotnych zmian w zasadach ustalania taryf dla ciepła, konieczne było opracowanie w bardzo krótkim czasie materiałów pomocniczych i zorganizowanie szkolenia, które miało na celu wyjaśnienie powstałych wątpliwości oraz doprowadzenie do ujednolicenia działalności regulacyjnej w zakresie taryf dla ciepła we wszystkich oddziałach terenowych. W dniach 28 i 29 października 2004 r. odbyły się tzw. warsztaty regulatora, podczas których szczegółowo omówiono problemy związane ze stosowaniem przepisów nowego rozporządzenia taryfowego.

Źródło: www.ure.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum