Wiadomości

Opłata sądowa za wniosek o zabezpieczenie wniesiony w piśmie rozpoczynającym postępowanie w sprawie

Opublikowany: wrz 3, 09:15

“Czy w wypadku, gdy strona zgłosiła wniosek o zabezpieczenie roszczenia majątkowego w piśmie rozpoczynającym postępowanie w sprawie, który na mocy art. 95 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398) podlega zwolnieniu od opłaty stałej przewidzianej w art. 69 ust. 1 – należna opłata od zażalenia na wydane w tym przedmiocie postanowienie wynosi:

• piątą część opłaty stosunkowej od wskazanej w pozwie wartości przedmiotu sporu (art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 13),
• piątą część opłaty stałej przewidzianej dla wniosku w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia majątkowego tj. 30,00 zł (art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 69 ust. 1 i art. 20 ust. 1)

czy też

• 30,00 zł opłaty podstawowej (art. 14 ust. 1)?”

Zażalenie na postanowienie oddalające wniosek o udzielenie zabezpieczenia majątkowego, zawarte w piśmie rozpoczynającym postępowanie, podlega opłacie w wysokości stałej w kwocie 30 zł (art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 20 ust. 1 i art. 69 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).

Sąd Rejonowy w Zabrzu postanowieniem z dnia 13 października 2006 r. oddalił zawarty w pozwie wniosek o zabezpieczenie dochodzonego roszczenia. Pełnomocnika powoda, wnosząc zażalenie na to rozstrzygnięcie, uiścił opłatę stałą w wysokości 30 zł. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie, jako nienależycie opłacone uznając, że na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm.) – dalej jako ustawa o kosztach lub „u.k.s.c.”, obowiązuje tu opłata w wysokości jednej piątej opłaty stosunkowej od pozwu, a zatem powinna być uiszczona w kwocie 112 zł.

Przy rozpoznaniu zażalenia na to postanowienie Sądowi Okręgowemu w Gliwicach nasunęła się wątpliwość prawna, jaka jest należna opłata od zażalenia na postanowienie oddalające zawarty w pozwie wniosek o udzielenie zabezpieczenia majątkowego, którą przedstawił do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Ustawa o kosztach poświęca kwestii regulacji opłat w postępowaniu zabezpieczającym dwa artykuły, zawarte w dziale piątym. Jeden z nich (art. 68) dotyczy opłaty od zabezpieczenia roszczenia niemajątkowego, drugi (art. 69) opłaty od wniosku o udzielenie zabezpieczenia majątkowego. Zgodnie z art. 69 pkt 1, opłatę stałą w kwocie 100 zł pobiera się od wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia majątkowego, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie; ten ostatni nie podlega bowiem opłacie z mocy ustawy (art. 95 pkt 1 u.k.s.c.). Ustawa o kosztach nie zawiera odrębnej regulacji opłat w postępowaniu zażaleniowym dotyczącym zabezpieczenia roszczeń, wobec czego należy przyjąć, że do ustalenia wysokości tych opłat mają zastosowanie zasady zawarte w przepisach ogólnych ustawy (art. 10 – art. 21) oraz zasady ogólne odnoszące się do zaskarżania orzeczeń. Stosownie do art. 19 ust. 3 pkt 2 u.k.s.c., piątą część opłaty pobiera się od zażalenia, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Ustawa nie wskazuje wprost od jakiej podstawy należy liczyć tę piątą część opłaty, jeśli chodzi o postępowanie o zabezpieczenie roszczeń majątkowych prowadzone na skutek wniosku zawartego w piśmie rozpoczynającym sprawę. Należy przyjąć, że podstawę tę stanowi art. 69 u.k.s.c. Propozycja alternatywna, aby za tę podstawę przyjmować wartość przedmiotu sporu i wyliczać piątą część opłaty stosunkowej, jest bowiem nie do przyjęcia. Wedle ogólnej zasady procesowej, opłatę pobiera się od przedmiotu zaskarżenia, a nie od przedmiotu dochodzonego roszczenia. Skoro zatem zaskarżenie zażaleniem dotyczy odmowy udzielenia zabezpieczenia majątkowego, to o wysokości opłaty rozstrzyga ten przedmiot zażalenia, a nie przedmiot całej sprawy. Analogicznie, przy zaskarżeniu rozstrzygnięcia o kosztach procesu, o wysokości należnej opłaty od zażalenia decydować będzie kwota kwestionowanych kosztów, a nie wartość dochodzonego pozwem roszczenia. Dlatego też piątą część opłaty należnej od zażalenia, będącego przedmiotem niniejszej sprawy, trzeba liczyć od przewidzianej w art. 69 pkt 1 opłaty stałej od wniosku o zabezpieczenie, wynoszącej 100 zł. Nie ma bowiem znaczenia okoliczność, iż od zawartego w pozwie wniosku o zabezpieczenie, na skutek zwolnienia ustawowego, nie pobiera się żadnej opłaty, tak jak nie miałoby znaczenia uzyskanie tu sądowego zwolnienia od kosztów. Gdyby bowiem przyjąć, że w przypadku zażalenia na oddalenie wniosku o zabezpieczenie zawartego w pozwie (wniosku) podstawą obliczenia piątej części opłaty jest wpis stosunkowy, to doszłoby do istotnego zróżnicowanie sytuacji strony wnoszącej zażalenie tylko w zależności od stadium postępowania w sprawie, gdyż w pozostałych przypadkach piątą część wpisu od zażalenia należałoby liczyć od kwoty wpisu stałego, określonej w art. 69 pkt 1 u.k.s.c. Przyjęcie takiego rozwiązania jest zaś, bez wyraźnej dyspozycji ustawy, niedopuszczalne.

Dlatego też trzeba uznać, że decyduje tu przedmiot rozstrzygnięcia i – odpowiadający mu – przedmiot zaskarżenia, co prowadzi do wniosku, że obowiązuje jednolita podstawa do ustalenia opłaty od zażalenia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia majątkowego, jaką jest przewidziana w art. 69 pkt 1 u.k.s.c. kwota 100 zł. Ponieważ zgodnie z art. 20 u.k.s.c. wysokość opłaty nie może być niższa od 30 zł, od zażalenia na orzeczenie w tym przedmiocie należy się opłata w wysokości stałej, wynosząca 30 zł. Oznacza to, że w tej materii nastąpiła istotna zmiana stanu prawnego, gdyż na podstawie poprzednio obowiązującego § 53 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 154, poz. 753 ze zm.), regulującego tę kwestię, wysokość zażalenia była uzależniona od wysokości wpisu stosunkowego. W związku z tym, z powodu tej zmiany prawnej, powoływanie się na poprzednią praktykę orzeczniczą straciło uzasadnienie.

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2007 r. (sygn. akt III CZP 14/07).

Źródło:www.sn.pl

Skomentuj ten artykuł na forum