Wiadomości

Wojskowy obowiązek meldunkowy

Opublikowany: paź 6, 14:33

Wstąpienie w 2004 roku Polski do Unii Europejskiej dało możliwość swobodnego przemieszczania się obywatelom polskim na całym obszarze Unii. Jednakże korzystając z pełni praw, nie należy zapominać o obowiązkach wynikających z prawa unijnego, jak i praw poszczególnych krajów członkowskich. Jednym z takich obowiązków – wynikającym z obowiązującego w Polsce prawa powszechnego – jest obowiązek meldunkowy.

Całokształt powyższej problematyki regulują przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139,

poz. 993 z późn. zm.), gdzie w art. 4 wskazano, iż obowiązek meldunkowy polega między innymi na:

1) zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego;
2) wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego.

PAMIĘTAJ!!!
WYJEŻDŻAJĄC ZA GRANICĘ NIE ZAPOMNIJ O OBOWIĄZKU MELDUNKOWYM – ZGŁOŚ W WYDZIALE MELDUNKOWYM WYJAZD ZA GRANICĘ I POWRÓT

Ponadto, art. 15 ust. 3 przywołanej ustawy obliguje każdą osobę wyjeżdżającą za granicę na okres dłuższy niż 3 miesiące, do zgłoszenia tego wyjazdu, a także powrotu z tego wyjazdu właściwemu ze względu na miejsce pobytu stałego organowi gminy (odpowiedni wydział meldunkowy). Zgłoszenie wyjazdu powinno nastąpić najpóźniej w dniu opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu, natomiast zgłoszenie powrotu najpóźniej przed upływem czwartej doby od dnia faktycznego powrotu.

BARDZO WAŻNE!!!
NIEDOPEŁNIENIE OBOWIĄZKU MELDUNKOWEGO SKUTKUJE KONSEKWENCJAMI KARNO – PRAWNYMI

Niewywiązywanie się z nałożonych ustawą obowiązków może skutkować konsekwencjami karno-prawnymi. I tak zgodnie z art. 147 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114 z późn. zm.) osoba niedopełniająca obowiązku meldunkowego podlega karze ograniczenia wolności, grzywny, albo karze nagany. Ponadto obok powszechnego obowiązku meldunkowego, funkcjonuje wojskowy obowiązek meldunkowy, który dotyczy określonych grup osób, tj. tych, na których spoczywa powszechny obowiązek obrony.

Szczegółowy zakres wojskowego obowiązku meldunkowego normuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wojskowego obowiązku meldunkowego, obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą (Dz. U. Nr 140, poz. 1480 z późn. zm.). Zgodnie z zapisem § 2 tegoż rozporządzenia, wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu podlegają:

1) mężczyźni – począwszy od dnia 1 stycznia roku, w którym kończą 18 lat do dnia 31 grudnia roku, w którym kończą 50 lat. Obowiązek nie dotyczy mężczyzn, którzy zostali uznani za trwale niezdolnych do służby wojskowej;
2) kobiety przeniesione do rezerwy począwszy od dnia przeniesienia do rezerwy do dnia 31 grudnia roku, w którym kończą 40 lat.
Organami właściwymi przy spełnianiu wojskowego obowiązku meldunkowego są:

• wójt lub burmistrz (prezydent miasta) w obszarze wynikającym z przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych;
• wojskowy komendant uzupełnień w zakresie prowadzenia ewidencji wojskowej dla potrzeb powszechnego obowiązku obrony.

W pierwszym przypadku, spełnienie wojskowego obowiązku meldunkowego polega na zgłoszeniu do wydziału meldunkowego urzędu gminy lub miasta informacji o:

1) miejscu pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 2 miesiące (zameldowanie);
2) przedłużeniu pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące;
3) wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 2 miesiące;
4) wyjeździe za granicę na okres dłuższy niż 2 miesiące i powrocie z tego wyjazdu.

Ponadto, obowiązek ten obejmuje również zgłoszenie wojskowemu komendantowi uzupełnień następujących danych:

1) zmiany imienia lub nazwiska;
2) podwyższenia lub zdobycia dodatkowego wykształcenia;
3) uzyskania kwalifikacji zawodowych lub zawodu innych niż uzyskane wraz z wykształceniem, o którym mowa powyżej oraz utraty prawa do wykonywania zawodu.

Zakres przedmiotowy pozyskiwanych i przetwarzanych danych wymaganych w ramach wojskowego obowiązku meldunkowego wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.). Wiąże się to również z uzyskiwaniem zgody wojskowego komendanta uzupełnień na wyjazd i pobyt za granicą, której udzielenie jest wymagane w stosunku do:

• osób, które nie stawiły się do poboru – od dnia 1 stycznia roku, w którym kończą 19 lat;
• osób, które zostały powołane do odbycia czynnej służby wojskowej (służby zastępczej) – od dnia doręczenia karty powołania (skierowania);
• żołnierzy rezerwy, którym nadano przydział mobilizacyjny;
• osób, którym nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny.

Istotnym zagadnieniem związanym z niespełnieniem obowiązku meldunkowego oraz wojskowego obowiązku meldunkowego – szczególnie w przypadkach wyjazdów za granicę – jest w szczególności niedopełnianie przez poborowych, podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązku osobistego stawienia się na wezwanie wojskowego komendanta uzupełnień w określonym terminie i miejscu w następujących sprawach:

• uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony w przypadku, nie stawiania się do poboru do końca roku kalendarzowego, w którym osoba kończy 24 lata życia;
• założenia lub uzupełnienia ewidencji wojskowej;
• odebrania, wymiany lub wydania nowej książeczki wojskowej;
• skierowania do wojskowej komisji lekarskiej, w tym na specjalistyczne badania lekarskie lub badania psychologiczne;
• powołania do czynnej służby wojskowej lub służby w obronie cywilnej;
• wręczenia lub wycofania karty skierowania do pełnienia służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
• nadania, uchylenia lub unieważnienia przydziału mobilizacyjnego;
• nadania, uchylenia lub unieważnienia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego;
• nadania, uchylenia lub unieważnienia przydziału organizacyjno *mobilizacyjnego;
• wręczania, wycofania lub zmiany karty mobilizacyjnej;
• przeniesienia do rezerwy;
• reklamowania od obowiązku czynnej służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;
• mianowania na wyższy stopień wojskowy oraz wręczania odznaczeń.

BARDZO WAŻNE!!!
NIESTAWIENIE SIĘ W WOJSKOWEJ KOMENDZIE UZUPEŁNIEŃ BEZ USPRAWIEDLIWIENIA SKUTKUJE WSZCZĘCIEM POSTĘPOWANIA KARNEGO

Przypomnieć należy, iż niewypełnienie obowiązków nałożonych w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie osobistego stawiennictwa na wezwanie właściwych organów skutkować może zastosowaniem wobec danej osoby – przewidzianych prawem – sankcji karnych. W tym zakresie zastosowanie mają przepisy zawarte w art. 224 przywołanej ustawy, który stanowi, że „kto wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie: (...) nie zgłasza się w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony, nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu na wezwanie właściwych organów w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony (...), nie dopełnia w określonym terminie wojskowego obowiązku meldunkowego, (...) podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.”. Natomiast surowszy wymiar kary określony został w art. 228 w stosunku do osób trwale uchylających się od spełniania wszelkich obowiązków wynikających z ustawy, który stanowi, że „kto w celu trwałego uchylenia się od obowiązku służby wojskowej, albo innej służby przewidzianej w ustawie dopuszcza się czynu określonego w art. 224, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.” Nadmienić należy, że organem właściwym do rozpatrywania zawiadomień o możliwości popełnienia przestępstwa przez osoby dopuszczające się czynów określonych w art. 224 i 228 ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP, jest właściwa terytorialnie – według miejsca zamieszkania danej osoby – prokuratura rejonowa lub organ policji. Powyższe organy wszczynają z urzędu postępowanie po złożeniu stosownego zawiadomienia przez wojskowego komendanta uzupełnień.

ZAPAMIĘTAJ!!!

NIE ZGŁOSZENIE WYJAZDU I POWROTU Z GRANICY ORAZ NIE STAWIENIE SIĘ W WKU BEZ USPRAWIEDLIWIENIA
SKUTKUJE:

• WSZCZĘCIEM POSTĘPOWANIA KARNEGO;
• NIE UREGULOWANIEM OBOWIĄZKU OBRONY RP;
• PODLEGANIEM OBOWIĄZKOWI SŁUŻBY WOJSKOWEJ DO 50 ROKU ŻYCIA.

Obok przedstawionych powyżej problemów natury karnej, które nie pozostaną bez znaczenia na dalsze dorosłe życie, następstwem „unikania” osobistego stawiennictwa w wojskowej komendzie uzupełnień jest brak możliwości rozpoczęcia biegu 18 – miesięcznego okresu dyspozycyjności do powołania w celu odbycia służby wojskowej. W konsekwencji powyższego, uchylanie się od służby wojskowej, przy jednoczesnym obowiązku jej odbycia aż do 50 roku życia sprawia, że niecelowym jest unikanie tej służby. Spoglądając na tę kwestię z punktu widzenia pracodawców, osoba o uregulowanym stosunku do służby wojskowej posiada poważny, a niejednokrotnie decydujący atut podczas ubiegania się o możliwość podjęcia dobrej pracy. Na przykład w sytuacji ubiegania się o pracę w Policji, Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej lub innych służbach mundurowych, posiadanie uregulowanego stosunku do służby wojskowej jest szczególnie ważne, gdyż jest to podstawowy warunek procesu rekrutacji.

Podsumowując należy wskazać, że wprowadzenie armii w pełni zawodowej będzie procesem długofalowym (nie nastąpi to z dnia na dzień), w związku z powyższym nie opłaca się unikać i odwlekać w czasie odbycia służby wojskowej. Może to mieć istotny wpływ na swobodną realizację planów życiowych.

www.mon.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum