Wiadomości

Mianowania w służbie cywilnej

Opublikowany: lis 10, 13:56

Mianowanie w służbie cywilnej – cechy charakterystyczne stosunku pracy na podstawie mianowania

Mianowań – w ramach limitu określonego w ustawie budżetowej – dokonuje Prezes Rady Ministrów w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. Akty mianowania otrzymują pracownicy służby cywilnej, którzy przejdą pomyślnie postępowanie kwalifikacyjne w służbie cywilnej oraz uzyskają miejsce uprawniające do mianowania. Prezes Rady Ministrów mianuje także absolwentów Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, którzy w danym roku złożą wniosek o mianowanie. Akt mianowania urzędnika służby cywilnej sporządza się na piśmie i zawiera on imię, nazwisko urzędnika oraz datę mianowania.

Urzędnik służby cywilnej składa uroczyste ślubowanie następującej treści:

“Ślubuję służyć Państwu Polskiemu, przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, sumiennie i bezstronnie wykonywać obowiązki urzędnika służby cywilnej zgodnie z najlepszą wiedzą i wolą”.

Do treści ślubowania urzędnik służby cywilnej może dodać słowa “Tak mi dopomóż Bóg”.

Złożenie ślubowania urzędnik służby cywilnej potwierdza podpisem.

Z dniem mianowania dotychczasowy stosunek pracy na podstawie umowy o pracę przekształca się w stosunek pracy na podstawie mianowania. Zmianie ulega podstawa zatrudnienia, zaś inne elementy dotychczasowego stosunku pracy, takie jak miejsce pracy, stanowisko czy wynagrodzenie zasadnicze, wynikające z umowy o pracę pozostają niezmienione. Warte podkreślenia jest, że wygaśnięcie i rozwiązanie stosunku pracy urzędnika służby cywilnej jest równoznaczne z utratą mianowania (art. 42 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170, poz. 1218 z późn. zm.)).

Zgodnie z art. 30 ustawy o służbie cywilnej dyrektor generalny urzędu przyznaje urzędnikowi służby cywilnej, w terminie siedmiu dni od dnia mianowania, najniższy stopień służbowy przysługujący od dnia mianowania. Z tytułu posiadanego stopnia służbowego urzędnik służby cywilnej otrzymuje dodatek służby cywilnej. Sposób ustalania wysokości dodatku określają przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 2007 r. w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalania wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 12, poz. 79).

Status urzędnika służby cywilnej charakteryzuje stabilniejsza forma stosunku pracy niż w przypadku pracownika służby cywilnej (ograniczony ustawowy katalog możliwości rozwiązania stosunku pracy), dodatkowe uprawnienia (np. dodatek służby cywilnej, indywidualny program rozwoju zawodowego), ale także zwiększona dyspozycyjność oraz obowiązki i ograniczenia, np.:

• mniej korzystny sposób rekompensowania pracy w godzinach nadliczbowych – art. 67 ustawy o służbie cywilnej,
• zakaz tworzenia i uczestniczenia w partiach politycznych – art. 49 ust. 5 ustawy o służbie cywilnej,
• zakaz pełnienia funkcji w związkach zawodowych – art. 49 ust. 6 ustawy o służbie cywilnej,
• obowiązek składania oświadczeń majątkowych bez względu na zajmowane stanowisko pracy – art. 10 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584).

Źródło: www.dsc.kprm.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum