Wiadomości

Emerytury osób nie zatrudnionych w kraju przed wyjazdem za granicę

Opublikowany: wrz 10, 09:31

Uzależnienie ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty od tego, czy pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę w kraju, jest niezgodne z konstytucyjną zasadą równości.

2 lipca 2012 r. o godz. 12.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dotyczące emerytur osób nie zatrudnionych w kraju przed wyjazdem za granicę.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent w zakresie, w jakim uzależnia ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty od tego, czy pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę w kraju, jest niezgodny z konstytucyjną zasadą równości. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Zdanie odrębne zgłosił sędzia TK Marek Zubik.

Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że kwestionowany przepis wskazuje, iż jeśli pracownik był zatrudniony za granicą przed 1 stycznia 1991 r., do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty przyjmuje się kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę. Przepis ten nie uwzględnia wypadków, gdy pracownik nie był wcześniej zatrudniony w kraju, a praca za granicą była jego pierwszym miejscem zatrudnienia. Takie ukształtowanie przepisu rozporządzenia wprowadza zróżnicowanie w sposobie ustalania wymiaru emerytury lub renty dla osób, które przed 1 stycznia 1991 r. pracowały za granicą, w zależności od tego, czy wcześniej były zatrudnione w Polsce, sygn. P 35/10.

Stan faktyczny i prawny:

Zgodnie z kwestionowanym przepisem jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru, pracownik był zatrudniony za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się kwoty, od których za okresy zatrudnienia opłacono w kraju składkę na ubezpieczenie społeczne. Alternatywnie jeśli okres zatrudnienia za granicą przypada przed dniem 1 stycznia 1991 roku przyjmuje się kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

Zdaniem sądu pytającego kwestionowany przepis narusza konstytucyjną zasadę równości oraz zasadę niedyskryminacji. Wydając bowiem rozporządzenie pominięto dopuszczalność ustalenia podstaw wymiaru składki na podstawie tzw. wynagrodzeń zastępczych osób, które przed rozpoczęciem pracy za granicą nie wykonywały pracy w kraju. Przewidziano taką możliwość dla osób zatrudnionych w kraju przed wyjazdem. Taka sytuacja zdaniem sądu pytającego jest niedopuszczalna. Skutkować bowiem może nieuprawnionym różnicowaniem wysokości emerytur poprzez zaniżenie wysokości emerytury osobom niepracującym przed wyjazdem w kraju.

Trybunał Konstytucyjny, za cechę istotną (relewantną) według której ocenia wprowadzone zróżnicowanie, przyjął to, że określone podmioty pracowały na takim samym stanowisku za takie samo wynagrodzenie za granicą przed 1991 r., a reguły obliczania ich emerytury zależą jedynie od tego, czy wcześniej były zatrudnione w kraju, czy też nie.

Trybunał Konstytucyjny uznał, że wprowadzone rozwiązanie, które różnicuje sytuację prawną pracowników jest niezgodne z art. 32 ust. 1 konstytucji. Wprowadza bowiem zróżnicowanie nieuzasadnione, przez co powoduje dyskryminację określonej grupy pracowników przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Zbigniew Cieślak, sprawozdawcą był sędzia TK Mirosław Granat.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Źródło: www.trybunal.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum

Szukaj w serwisie

Wzory pozwów, wniosków, umów i innych pism

Wiadomości i porady prawne

Konkordat między Rzeczpospolita Polską a Stolicą Apostolską

Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są — każde w swej dziedzinie — niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.

Czytaj dalej


Więcej

Porada prawna - Prenumerata RSS

Zaprenumeruj aktualności i porady

Archiwum wiadomości