Wiadomości

Brak możliwości odwołania się do Sądu Najwyższego od niektórych uchwał Krajowej Rady Sądownictwa - wyrok TK

Opublikowany: maj 27, 08:40

27 maja 2008 r. o godz. 9.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Andrzeja S. dotyczącą braku możliwości odwołania się do Sądu Najwyższego od niektórych uchwał Krajowej Rady Sądownictwa, sygn. SK 57/06.

Stan faktyczny i prawny: Skarżący Andrzej S. jest sędzią sądu rejonowego. Zgłosił swoją kandydaturę na jedno z pięciu wolnych stanowisk sędziowskich w sądzie okręgowym. Na każde miejsce zgłosiła się jedna osoba. Wszystkie kandydatury, prócz skarżącego, zostały ocenione przez Krajową Radę Sądownictwa i przedstawione Prezydentowi RP. Kandydatura Andrzeja S. spełniała wszystkie wymagane warunki i została pozytywnie zaopiniowana przez sędziów wizytatorów do spraw cywilnych i gospodarczych oraz Ministra Sprawiedliwości. Skarżący odwołał się do Sądu Najwyższego Izby Pracy od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa w sprawie kryteriów oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie przez prezesów sądów okręgowych i apelacyjnych. W uzasadnieniu powołał argumenty przemawiające za przyjęciem odwołania i ewentualnym uchyleniu uchwały K. R. S. Sąd Najwyższy odrzucił odwołanie powołując się na bezwzględny zakaz zaskarżenia uchwały K. R. S. wyrażony w ustawie o Krajowej Radzie Sądownictwa. Zdaniem skarżącego Sąd Najwyższy ma prawo do kontroli legalności uchwał Rady pod kątem przestrzegania procedur postępowania i w konsekwencji prawo do uchylania tych uchwał z powodu naruszenia procedur. Zostało też naruszone prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez sąd oraz przepis konstytucji, który stanowi, że nie można nikomu zamykać drogi sądowej do dochodzenia naruszonych wolności lub praw.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 13 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa w zakresie, w jakim dotyczy art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z pkt 2 tej ustawy, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i z art. 77 ust. 2 w związku z art. 60 Konstytucji.
(link do sentencji w całości pod komunikatem prasowym).

Zdaniem Trybunału, szczególna, konstytucyjna, pozycja ustrojowa Krajowej Rady Sądownictwa ani też fakt, że w myśl ustawy o KRS w postępowaniu przed Radą nie stosuje się przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, nie odbierają postępowaniu przed Radą w sprawach indywidualnych, dotyczących powołania na stanowiska sędziowskie charakteru postępowania administracyjnego. Przedmiot postępowania w kwestii oceny kandydata i przedstawienia wniosku o jego powołanie na stanowisko sędziego ma charakter sprawy w rozumieniu konstytucji. I jako taka powinna podlegać kontroli sądowej w zakresie właściwym tego rodzaju sprawom tj. pod kątem legalności, przestrzegania stosownych procedur prawnych. Natomiast merytoryczna ingerencja sądu w rozstrzygnięcia Rady byłaby niedopuszczalna, wkraczałaby bowiem w sferę szczególnego władztwa Rady, wynikającego z samych norm konstytucyjnych. Jednakże kontrola sądowa przestrzegania praw obywateli, w rozważanym wypadku chodzi o prawa równego dostępu do służby publicznej (prowadzenie naboru na podstawie przejrzystych kryteriów selekcji kandydatów i obsadzania poszczególnych stanowisk w służbie publicznej) jest zgodnie z konstytucją konieczna. Ograniczenia prawa do sądu ustanawiane normą ustawową muszą uwzględniać kategoryczny zakaz zamykania drogi do sądu w zakresie dochodzenia konstytucyjnych wolności i praw. Oznacza to, że wyłączenie drogi sądowej, w sprawach związanych z naruszeniem wolności i praw, może być ustanowione jedynie wprost przepisami konstytucyjnymi. Całkowite wyłączenie drogi sądowej przez zaskarżony przepis ustawy o KRS pozostaje w sprzeczności z konstytucją. Rzeczą ustawodawcy jest określenie sądu właściwego do rozpoznawania spraw oraz zakresu i procedury sądowej kontroli nad postępowaniem dotyczącym obsady stanowisk sędziowskich.

W tej sprawie, po wyroku Trybunału nie ma możliwości odwołania się od zapadłego już rozstrzygnięcia KRS o nieprzedstawieniu Prezydentowi RP kandydatury skarżącego na sędziego. Za taką oceną, dotyczącą skutków wyroku, przemawia konieczność zapewnienia stabilności funkcjonowania Krajowej Rady Sądownictwa, a także innych organów państwowych uczestniczących w procedurze powoływania na stanowiska sędziów. Skarżący oraz inne osoby, których to dotyczy, w sytuacji ponownego ubiegania się o wolne stanowiska sędziowskie, będą mieli możliwość, na zasadach określonych w przepisach, zmodyfikowanych w następstwie niniejszego wyroku, odwołania się od uchwały KRS rozstrzygającej o nieprzedstawieniu ich kandydatury do pełnienia urzędu sędziowskiego Prezydentowi RP.

Źródło: www.trybunal.gov.pl

Skomentuj ten artykuł na forum

Szukaj w serwisie

Wzory pozwów, wniosków, umów i innych pism

Wiadomości i porady prawne

Konkordat między Rzeczpospolita Polską a Stolicą Apostolską

Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są — każde w swej dziedzinie — niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.

Czytaj dalej


Więcej

Porada prawna - Prenumerata RSS

Zaprenumeruj aktualności i porady

Archiwum wiadomości